Dodano: miesiąc temu
Czytane: 98
Autor:
Katarzyna Anna Lisowska
Po co jest poezja? Czy potrafi być praktyczna? Poezja to drzwi, jakie otwierają ludzkie serce, głębokie czucie. Uczy wrażliwości, także osobę piszącą i jestem o tym przekonana. Bez empatii zaś świat byłby bardzo ubogi i nieznośny…
Poezja jako dar
Poezja może nie jest zyskowna, może nie jest bardzo popularna, ale jak wino, starzeje się, gruntuje w umysłach kolejnych ludzi, pokoleniach. Jest wielkim dziedzictwem duchowym, niematerialnym.
Poezja to jest może dla niektórych zbiór liter, pomylona działalność. W istocie znawcy gatunku nie mają złudzeń. Jest to gatunek mistrzowski, uprzywilejowany. To wysoka forma literatury, literatura piękna. Jest sztuką zabawy, która uczy myślenia, ale też jest sztuką ambicji, bo wynosi umysł dalej. Jest sztuką pokory, bo wiersz nie jest dany raz na zawsze. Nie zjawi się o każdej porze taki sam, równie dobry. Czasami poezja nie wychodzi. Ma swój czas, ma swoje miejsce. Nie jest czymś, co opanowuje się, zostaje.
Poezja jako sposób na przekraczanie barier mentalnych
Czucie zaprowadzi człowieka daleko. Romantycy byli przekonani, że znacznie dalej niż metody naukowego poznania. Czy w istocie można sięgać głębiej niż we własne serce i serca innych?